کتاب دفاع از تاریخ | حمید سیف زاده

مقدمه کتاب:

از آنجا که رژیم مشروطه سلطنتی قائم بر قانون اساسی و متمم آن بوده است و

متأسفانه پادشاهان بعد از مشروطیت همچنان مانند دوران استبدادی خود را فوق قانون دانسته و با زیر پا گذاردن قوانین اساسی گذشته از آنکه در ظلم و جور و غارت و فساد غوطه ور شده اند مردم را نیز از تبعیت و تسلیم و اقدام به قانون مانع گردیده اند و دانسته و ندانسته فساد و تقلب و تلوّن را در جامعه ترویج داده اند. برای اینکه این فرهنگ سلطنتی مخرب از فطرت و طبیعت مردم و جامعه زایل گردد

با فرض مساعد بودن زمان و وجود امکان به چند دهه احتیاج است.

یکی از طرقی که باید برای این منظور پیمود بی شک بطور عریان و خالی از غرض نشان دادن ماهیت واقعی ،آنست امید آنکه این اثر ناچیز در این هدف مؤثر باشد. و اینک آنچه را که منتسکیو گفته است:

قوانین بمعنای اعم عبارت از روابط لازم و تأثیرات و نتایج مستقیمی هستند که از طبیعت موجودات حاصل میگردند و باین معنی تمام موجودات برای خود قوانینی دارند.

الوهیت عقول عالیه بشری دنیای مادی ،انسان جانوران هر یک قوانینی مربوط بخود دارند که از طبیعت آنها حاصل شده و با آن قوانین زیست میکنند. آنهائیکه گفته اند قضا و قدر علت پیدایش تمام آثاری است که ما در جهان می بینیم، و علتی که بمعنای سرنوشت تعبیر میشود موجودات را بوجود آورده است حرفی بی معنی زده اند زیرا چه حرفی بی معنی تر از این که قضا قدر یا سرنوشت بدون شعور موجودات با هوش بوجود بیاورند.

پس یک علت اصلی با شعور برای وجود این آثار و معلومات وجود دارد و قوانین روابطی را گویند که میان این علت اصلی و موجودات مختلف و هم چنین میان خود این موجودات وجود دارد و آنها را بهم ارتباط میدهد. موجودات خاص با شعور مثل انسان میتوانند قوانینی بدلخواه خود وضع نموده و داشته باشند ولی در عین داشتن آن قوانین که خود ساخته اند قوانین دیگری هم دارند که خودشان وضع نکرده اند.

حال اگر بگوئیم و آنچه قوانین واقعی و اولیه که امریا نهی میکنند هیچ امر عادلانه یا ظالمانه دیگر وجود ندارد مثل اینست که بگوئیم قبل از ترسیم یک دائره تمام شعاعهای آن دائره مساوی نیستند این یک حرف بدیهی و در عین حال حقیقی و روشن میباشد که بیان شده است.

پس باید اقرار و اعتراف کرد که روابط مبنی بر عدالت پیش از وضع قوانین واقعی که : آنها را برقرار نموده وجود داشته است. مثلاً اگر فرض کنیم اجتماعات بشری وجود داشته اند عدالت اقتضا میکرده که مردم. تابع قوانین آن اجتماعات باشند یا اگر بموجودات با شعور از یک موجود دیگر نفعی عاید شده باشد باید نسبت به او حق شناس و وفادار باشند و همچنین در صورتی که یک موجود با شعور موجود با شعور دیگری را بوجود آورده باشد مخلوق باید تابع اصل خود باشد و یا اگر همین موجود با شعور نسبت به موجود با شعور دیگری بدی روا دارد سزاوار است که همان بد را خود نیز ببیند و قس علیها.......

انسان باید خود را راهنمائی کند با اینحال موجود محدودی است که مانند تمام موجودات با شعور دیگر تحت تأثیر جهل و خطاست معلومات ناقصی هم که دارد گاهی از دست میدهد انسان چون موجود حساسی است دچار هزار هوس میگردد و چنین مخلوقی که گرفتار هوس خود میباشد هر لحظه ممکن است خالق خود را فراموش کند.